Küçük, yalın ve öksüz,
Semada sen kadar kuşlardan örülü bir vuslat hayali.
Tıpkı geçmiş,
An ki şimdi ve serpilmekte güneşe bakışlarımız.
Kuruca bir patikanın gölgesi,
İzlerimiz kabak gibi ortada derken bir rüzgâr ansızın ve sonrası hiç.
Duvarda yalnızlık kokan bir kilim;
Avluda testi testi birikmiş insanlık gülleri.
Yapayalnız ve sessiz bir bahar ve sen ve ben ve diğerleri.
Kuşkusuz enfestir bir bahar lüferinin tadı ama yazın gölgesi sinmemişken yenmez tuzlu sudan kaçan bahar.
İş bu nefiste tıknaz bir kabadayı gibi duran tek ses,
Kabul et ya da etme istersen fark etmez, tunçtan bir heykel gibi dikilir karşımda sessizliğin ilk harfi.
