PENCEREDEN BAKMAK

Bir aynasın sen ruhuma gamzeler 

Ve 

Sarsıcı can acıları nakşeden.

Bitmeyen solukların sayıldığı bir abaküs olur

Tenin

Soluklarımın buharında yığılır kalırım kollarında

Duymazsın sesimi, dayama kulaklarını boş yere

Pervazlara

Can çıkar ses çıkmaz benden yokluğunda

Sonunda ikimizin kefareti ödenir de bir gün

Yokluktan

Ya da basitçe kaybolmaktan da bahis açılır belki

Kırarım can damarlarımda gezinen sessiz karanlığı

Çekiçsiz

Bir sapın baş kasarasında gizlendiği taka misali

Bana yalnız senin adın sorulur arafta

Kan derim

Sessizce sokulurum deli rüyalarına

Bir pencere kenarına siner 

Seni beklerim,

İyi de beklerim ha, gelsen de beklerim

Gelmesen de beklerim...

Pencereden bakmak olur tek işim,

Tabii

Bir de seni özlerim, çok özlerim...