Kendine Açılan Bir Kapı

Senden önce ben olmayan
Bir sabah keskin bir kılıca denk
Ve âlemin kendi renginde
Günahsız ve o denli kara

Kendine açılan bir kapı gönlündeki yara...

Derinsin,
Su kenarlarında sevinen kuzular gibi
Aşkın merhemi gibi hamda kadir
Kapansın ruhun kaleminde icaz
Ve demsin sen derinden ve yazdan ve karadan

Bir yokuşsun sen çıktıkça dolanan...

Şimdi hazan tozlarına ılıca akları bula
Ve zaman temkinli de olsa aksın ki,
Sen,
Düş güllerinin perdahında bir hare
Ve söğüş mısralarda derinden giden mana...

Belki şimdi çok yeni,
Belki daha kalmadın yalnız,
Belki de bilmiyorsun henüz ama...
Kendine açılan bir kapı gönlündeki yara...