Bana sokul; kollarım sarsın seni az bir izin ver de,
Gözyaşlarını kurulayan elim tesellin olsun,
Yüreğinde kıpırdanan bir buğu, bir tortu demli çayın bardağında.
Bilmem bu bahar yeniden güneş doğduğunda
Senden ne kadar uzak kalacağız.
Oturup da falımıza bakalım, bakalım baklalarda ne görecek asrın gözler
Çünkü şişesinde kadeh kusan şarap gibi bir ayrılık
Ve duru düşler ülkesinde bir sabah olalım.
Doğru, tüm bunlar kocaman bir yalan;
Senden büyük, benden büyük, gerçeklerden büyük.
Zavallım;
Kurbanın kollarını kırarken ben, nerdeydin?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder